karsilastirmali ustunluklerin zaman icerisinde degiskenlik gosterebilecegini, kazanilip kaybedilebilecegini ifade eden modern ticaret teorisinin bir kavramidir. david ricardo'nun ondokuzuncu yuzyilda ortaya attigi sekliyle karsilastirmali ustunlukler statik bir kavramdir. hangi ulkenin hangi sektorde karsilastirmali ustunlugu oldugu, yani hangi sektorde uzmanlasmasi gerektigi bellidir. ulkelerin rolleri dogal sartlar, sermaye birikimi gibi pekcok faktor tarafindan belirlenir.
bilim ve teknoloji alanindaki gelismeler dinamik karsilastirmali ustunluk kavraminin dogmasina yol acmistir. ornegin, gerekli teknolojisi, sermayesi ve egitimli insani olan her ulkede ucak uretilebilir. lakin sermaye olsa dahi teknolojiyi gelistirecek bilgi birikimi ve egitimli insan gucu bir gunde ortaya cikmaz. kaliteli egitim kurumlari olan, arge calismalari ekonomi geneline yayilmis, dissalliklardan avantaj saglayabilen, kisaca bilgi uretebilme kapasitesi olan ulkeler ucak endustrisi gibi yuksek teknoloji kullanan oligopolistik yapidaki sektorlerde rekabet avantaji elde edebilirler.
ozetle ulkenin karsilastirmali ustunlugu ulkedeki bilgi birikiminden, bilginin niteliginden ve kullanabilme kapasitesinden etkilenir. ekonominin bir yerinde uretilen bilgi yakindan uzaga tum sektorlere yayilacagi ve bu da bilgi uretimine ivme kazandiracagi icin; ya da tam tersine bilgi ureten bir sektorun yok olmasi baska sektorleri de etkileyecegi icin, bilgi miktari, yapisi ve kalitesi surekli degisim gosterir. tum bunlarla berabar ticaretle birlikte olusan bilgi aktarimlarini da hesaba katarsak, degisen bilgi miktari ve yapisi ile birlikte karsilastirmali ustunlukler de zaman icinde degisir. dolayisiyla gunumuzde ticaret ve kalkinma ile ilgili arastirmalarda dinamik bir karsilastirmali ustunlukler onem kazanmaktadir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder