Globalization and Its Discontents (Küreselleşme Büyük Hayal Kırıklığı)

orijinal basligi globalization and its discontents'tir. stiglitz'in imf ile ilgili elestirilerinin kuresellesmeyle ilgili diger onemli meselelere nazaran kitapta kapladigi orantisiz yer goz onune alindiginda the economist'in onerdigi imf and its discontests zannimca cok daha iyi bir baslik olurdu. zira stiglitz kitabinin buyuk bolumunde imf tarafindan gelismekte olan ulkelere dayatilan ekonomi politikalarini elestiriyor. oysa, kuresellesme denince ilk akla gelen fakirlik ve fakirligi onlemeye yonelik politikalar, serbest ticaret, surdurulebilir kalkinma gibi konulara sadece yuzeysel olarak, birkac paragrafta deginiyor. stiglitz'in kuresellesmeyi yoneten ve yonlendiren kurumlara yonelik elestileri de son derece orantisiz. imf'i bastan sona kiya siya elestirirken daha once calistigi dunya bankasina adeta kiyak gecip elestiri dozununu dusuk tutuyor. wto hakkindaysa ettigi kelam ise birkac paragrafi asmiyor. fakat kitabin asil zayif yani stiglitz'in kuresellesmenin en buyuk aktoru olan abd hukumetini elestirmekten kacinmasi. zaman zaman abd hazine bakanligini elestiriyor, zengin ulkelerin uluslararasi iliskilerdeki iki yuzlululugunden bahsediyor ama asla amerikan hukumetini ve politikalarini dogrudan hedef almiyor. kitabi okurken sanki amerika'da hazine bakanligi diye hukumetin ekonomik ve siyasi dis politikasindan bagimsiz, kendi ozel ic cikarlari dogrultusunda hareket eden bir kurum var ve olumsuzluklardan sadece bu kurum sorumlu izlenimine kapiliyorsunuz. acikcasi stiglitz kolay lokma imf'ye vur abaliya misali yuklenirken, imf'nin arkasindaki guc soz konusu oldugunda amerikan hukumetinin icindeki burokratik bir organ olan hazine bakanligindan derine inemiyor. stiglitz'in hem teorinin hem pratigin ustasi bir iktisatci olarak kalitesi dusunuldugunde kitap bu haliyle dag fare dogurdu dedirtiyor.