genel denge ekonomisinin en onemli teoremlerinden biridir. 1970'lerde ilk olarak hugo sonnenschein tarafindan ortaya atilmis, daha sonra gerard debreu ve rudolf mantel basta olmak uzere pek cok onemli iktisatcinin calismalari sonucu teorem halini almistir. "anything goes theorem" olarak da bilinir.
sdm teoremi, bir ekonomideki bireylerin teker teker fayda maksimizasyonundan cikan talep fazlasi fonksiyonlarinin toplanmasiyla ortaya cikan "toplam talep fazlasi fonksiyonu"nun, bu toplam sirasinda arzu edilen pek cok ozelligini koruyamadini ortaya koyar. bu durumda fonksiyon ekonomide tek bir denge noktasi olmasina yol acacak ozelliklere sahip olmayabilir. yani denge birden fazla olabilir. teorik olarak coklu da olsa dengenin var oldugu ve her bir dengenin pareto optimal oldugu gosterilse de bu dengelerin her biri dagilim acisindan farkli sonuclar dogurur. yine de, fazla kisitlayici olmayan belli sartlar altinda, denge sonlu sayida ve yerel olarak tek oldugu icin comparative statics yapilabilir.
bazi iktisatcilar bu teoremden yola cikarak genel denge teorisinin gercek dunyaya uygulanamayacagini; ekonomik teoriyi mikro temellere oturtan ve matematiksel mukemmellige ulasmaya calisan iktisat anlayisinin bu teoremle birlikte coktugunu iddia etmislerdir. yalniz burada ilginc olan nokta, teoremi ortaya cikaran ve ona katki yapan iktisatcilarin ayni zamanda genel dengenin babalari olmalaridir. yani teorem aslinda genel dengeyi cokertmek icin degil, onun bir eksigini ortaya koymak icin ortaya atilmistir.
gunumuzde bu konudaki calismalar devam etmekte ve genel denge teorisindeki eksiklere cozum uretilmeye calisilmaktadir. sdm teoreminin sonuclarina ragmen genel denge teorisi bugun modern iktisadin en onemli konularindandir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder